Leuk, Leuker, Leukst!

Vandaag zijn we alweer twee weken op de camping. Langzaam leef ik meer hier en nu. De eerste week werd elke vrije minuut voor de laptop besteed en als er werd gesproken dan ging het geregeld over thuis. Het is best fijn om minder aan Nederland te denken en bezig te zijn met wat zich op dìt moment in déze omgeving afspeelt. Dat noem ik vakantie, het maakt niet uit dat we tussendoor wat klusjes moeten doen!

Donderdag, (daar was mijn vorige verslag geëindigd), hebben we met een aantal kinderen en ouders hutten gebouwd. ’s Ochtends reed ik al vroeg op een tractor door de berg achter het huis. Samen met Mart verzamelden we hout en varens voor onze activiteit. Om 10.30u wilden we beginnen met twee teams, beide teams zouden een eigen hut bouwen. Toen we zover waren werden de kinderen, inclusief klusvaders en zaagmoeders, zò enthousiast dat we verder zijn gegaan en beide hutten aan elkaar hebben gemaakt. Zo ontstond er een woon-, slaap en badkamer, wat een feest!

In de avond speelden we voetbal, de jongens tegen de meisjes! We renden onze benen onder ons lijf vandaan en hebben werkelijk alles gegeven! Dapper sprongen de kindjes een voor een in het meer of het beekje om de bal weer in het veld te krijgen. Met of zonder schoenen, maakt allemaal niets uit!
Na een poosje kreeg het meisjesteam versterking van een papa, we waren immers met een persoon minder.. maar het mocht niet baten, na een spannende gezellige wedstrijd verloren de meisjes met 13-9. Conclusie: tijd voor een revange!

En dan nu toch maar even het trieste bericht.. na het voetballen werd er uitgerust in de keuken. Ik werd afgeleid door een hond die voorbij raasde en achter poesje Puk aan racete. Al snel kwam hij weer terug en daagde de hond poesje Blanche uit, de kleine witte.. Vivie en ik stonden voor het raam en bedachten snel hoe we dit konden oplossen. De poes begon te blazen en zich te verdedigen terwijl de hond steeds feller tekeer ging. Toen ik nog eens keek zag ik hoe Blanche hulpeloos in de hond z’n bek hing.. Vivie pakte meteen onze Walky Talky en piepte iemand op. Er werd flink wat gegild in de keuken en Mart was er als eerste bij. Hij redde het poesje uit de benauwende situatie, het zag er triest en moedeloos uit. Blanche werd verzorgd en in haar kooitje gelegd, in de hoop dat ze bij zou komen van de schrik, maar na een uurtje troffen we haar levenloos aan.. Gelukkig is het allemaal vrij snel gegaan en heeft ze niet lang hoeven te lijden..

Vrijdagochtend hebben we de kinderen geschminkt waarbij de wachtende deelnemers een tekening maakten voor de kleurwedstrijd. Vivie en ik zouden allemaal piraatjes gaan maken maar ik was de gelukkige die een tijger en mickey mouse uit m’n mouw mocht schudden. Arme kindjes.. ze liepen er de hele dag een beetje verwilderd bij, maar ondanks dat, helemaal in hun sas!
Overdag vinden nog steeds de afwisselende klusjes plaats. Wanneer we iets ‘minder’ leuk vinden bedenken we dat het goede oefeningen zijn voor ons lichaam, dat maakt ons altijd nét iets enthousiaster. Vanmiddag kwam het zelfs voor dat Vivie en ik allebei heeeeeel graag de plantjes water wilden geven, haha.

’ s Avonds vond het kampvuur plaats, drukker dan ik had verwacht. Mart pakte zijn gitaar erbij, Vivie en ik lieten onze stemmen klinken. Wat een geweldige sfeer; zingen zingen zingen en iedereen deed mee. Ik ben bang dat ik volgende week helemaal klaar ben met de Hoki Poki maar voor nu is alles nog leuk! We hebben ook het liedje van koorkamp gezongen; I’m singin’ in the rain, I’m singin’ in the rain; what a glorious feelin’, I’m happy again! Hoempapa Hoempapa Hoempapa pa!

Vandaag ging opnieuw als een vogelvlucht aan ons voorbij, alles is goed gegaan en het wordt nog steeds drukker! Vanmiddag boden lieve gasten aan of we zondag mee wilden naar het strand. Vivie en ik hielden hoop en vroegen het poeslief aan Mart en Jeanne, die het moeilijk vonden om te zeggen dat dit niet kon; morgen komen er acht gezinnen aan. Vivie en ik moeten zorgen voor de ijs, drank en andere wensen. Monique, de dochter van Mart en Jeanne, bood als alternatief aan om ons ’s middags in onze pauze af te zetten bij het meer of in een stad. Dat laten we natuurlijk niet aan ons voorbij gaan..

Vanavond was de bar voor het eerst ‘echt’ geopend met de openhaard erbij; lekker met een boekje ervoor, het lijkt soms alsof ik zelf op vakantie ben, iedereen gaat zo fijn met elkaar om! Vivie en ik worden overspoeld met complimenten, echt heel leuk!

Slaap lekker allemaal,
tot mails/skypes/facebooks!

Lots of love

x