Even schrikken!
Blijf op de hoogte en volg Caro
03 Augustus 2012 | Frankrijk, Parijs
Afgelopen weekend heeft Vivie’s familie de camping verlaten. Het leek even alsof het een moeilijke week zou gaan worden, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. Al snel zaten we weer in het oude ritme.. ’s Ochtends samen het brood verkopen, animeren, koken, bar openen, keuken openen, animeren en weer door naar de bar! Dit klinkt voor jullie vast behoorlijk saai, bij ons behoort het tot de orde van de dag. Alles gaat z’n gangetje; mensen komen en gaan!
Tot dat het dinsdag werd.. Jeanne en Vivie gaan boodschappen doen in Lacaune, Mart en ik draaien de camping. In de middag probeer ik Mart op te piepen omdat er mensen graag naar de receptie zouden willen. Mart vraagt me dit zelf even op te lossen omdat hij zich niet zo lekker voelt.
Ik help de gasten en ga vervolgens verder in de bar, waar mensen ijsjes en drankjes komen halen.
Als ik even tijd vind vraag ik aan Mart of ik iets voor hem kan doen, misschien gaat het wel al iets beter?
Aan zijn reactie merk ik dat het niet helemaal goed zit en besluit de bar even te sluiten, waarbij ik mensen ‘weg moet sturen’. Als ik het woonhuis binnen loop zie ik dat het mis is.. Mart vertelt dat ik niet moet schrikken, hij heeft alleen ontzettende buikpijn. Kristel, zijn dochter die ook in Frankrijk woont, is onderweg en de ambulance komt eraan. Oke.. ik schrik niet. Collette, het boerinnetje dat boven op de berg woont is inmiddels gearriveerd. Al snel komt ook de ambulance…
Na een tijdje binnen te zijn geweest, komt het ambulance-personeel naar buiten met Mart op een brancard. De ambulance rijdt met zwaailichten en sirene van de camping af.. Na 5 minuten arriveerd Kristel, die net te laat is om met haar vader mee naar het ziekenhuis te gaan. Ze besluit de auto te nemen en zelf naar het ziekenhuis te rijden. Ik blijf met Collette, (die Frans spreekt) beduusd achter..
We proberen te communiceren maar dat gaat niet heel makkelijk. Gelukkig komen Vivie en Jeanne na een half uurtje aanrijden. We vertellen en het verhaal en blijven wonder boven wonder behoorlijk koel. De dag hervat zich al snel want mensen hebben even goed zin in een ijsje en de receptie blijft onmisbaar. Hoewel alle campinggasten ontzettend veel medeleven en begrip tonen hervatten wij al snel onze werkzaamheden. Vivie en ik nemen taken van Mart op ons en Kristel, die inmiddels weer terug is van het ziekenhuis, ondersteund haar moeder bij de receptie.
’s Avonds rond half acht horen we dat Mart dezelfde avond naar huis mag komen, hij heeft een niersteenaanval gehad. We zijn blij met dit goede nieuws en worden enigszins gerustgesteld.
De volgende dag, woensdag, gaat Mart met campinggasten terug naar het ziekenhuis waar een echo wordt gemaakt en een kort onderzoek plaats vind. Er worden geen verdere stenen gevonden en alles ziet er ‘oke’ uit.
Kristel besluit na een nachtje op Camping Goudal weer terug te gaan naar haar eigen camping, gezien het daar natuurlijk ook erg druk is. Dochter Monique in Nederland wordt gebeld en zij komt met haar vriend Theo deze kant op omdat Mart het nog rustig aan moet doen. Dit is ontzettend fijn !
Donderdagavond wordt er een extra kampvuur gepland waarbij we toasten op Mart; en zijn goede afloop! Het is een gezellige avond met de nodige drankjes voor alle campinggasten, die ons zo goed geholpen hebben! Voor de kinderen is er ranja; wij nemen liever een glaasje rose!
Vandaag is het alweer vrijdag; Theo en Monique verlaten de camping en onze 5 week komt ten einde. Over 15 dagen zitten Vivie en ik alweer in het vliegtuig richting de Pays Bas!
Andere belangrijke mededelingen zijn:
- Mijn levenswijziging; ik ben sinds woensdagavond 19.45 officieel vegatarier!
- Mijn eerste hardloopwedstrijd staat gepland op 30 september 2012!
- Ik ben trots op Vivie en mijzelf, die het al zo lang, zo goed met elkaar uithouden!
- Ik ben dolgelukkig dat ik zolang in Frankrijk mag zijn, bij zulke lieve mensen en het zo leuk mag hebben
- Ik heb heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel zin om weer naar Nederland te komen!
Tot snel,
Au Revoir,
Liefs,
Amour
En un dikke kus!
Tot dat het dinsdag werd.. Jeanne en Vivie gaan boodschappen doen in Lacaune, Mart en ik draaien de camping. In de middag probeer ik Mart op te piepen omdat er mensen graag naar de receptie zouden willen. Mart vraagt me dit zelf even op te lossen omdat hij zich niet zo lekker voelt.
Ik help de gasten en ga vervolgens verder in de bar, waar mensen ijsjes en drankjes komen halen.
Als ik even tijd vind vraag ik aan Mart of ik iets voor hem kan doen, misschien gaat het wel al iets beter?
Aan zijn reactie merk ik dat het niet helemaal goed zit en besluit de bar even te sluiten, waarbij ik mensen ‘weg moet sturen’. Als ik het woonhuis binnen loop zie ik dat het mis is.. Mart vertelt dat ik niet moet schrikken, hij heeft alleen ontzettende buikpijn. Kristel, zijn dochter die ook in Frankrijk woont, is onderweg en de ambulance komt eraan. Oke.. ik schrik niet. Collette, het boerinnetje dat boven op de berg woont is inmiddels gearriveerd. Al snel komt ook de ambulance…
Na een tijdje binnen te zijn geweest, komt het ambulance-personeel naar buiten met Mart op een brancard. De ambulance rijdt met zwaailichten en sirene van de camping af.. Na 5 minuten arriveerd Kristel, die net te laat is om met haar vader mee naar het ziekenhuis te gaan. Ze besluit de auto te nemen en zelf naar het ziekenhuis te rijden. Ik blijf met Collette, (die Frans spreekt) beduusd achter..
We proberen te communiceren maar dat gaat niet heel makkelijk. Gelukkig komen Vivie en Jeanne na een half uurtje aanrijden. We vertellen en het verhaal en blijven wonder boven wonder behoorlijk koel. De dag hervat zich al snel want mensen hebben even goed zin in een ijsje en de receptie blijft onmisbaar. Hoewel alle campinggasten ontzettend veel medeleven en begrip tonen hervatten wij al snel onze werkzaamheden. Vivie en ik nemen taken van Mart op ons en Kristel, die inmiddels weer terug is van het ziekenhuis, ondersteund haar moeder bij de receptie.
’s Avonds rond half acht horen we dat Mart dezelfde avond naar huis mag komen, hij heeft een niersteenaanval gehad. We zijn blij met dit goede nieuws en worden enigszins gerustgesteld.
De volgende dag, woensdag, gaat Mart met campinggasten terug naar het ziekenhuis waar een echo wordt gemaakt en een kort onderzoek plaats vind. Er worden geen verdere stenen gevonden en alles ziet er ‘oke’ uit.
Kristel besluit na een nachtje op Camping Goudal weer terug te gaan naar haar eigen camping, gezien het daar natuurlijk ook erg druk is. Dochter Monique in Nederland wordt gebeld en zij komt met haar vriend Theo deze kant op omdat Mart het nog rustig aan moet doen. Dit is ontzettend fijn !
Donderdagavond wordt er een extra kampvuur gepland waarbij we toasten op Mart; en zijn goede afloop! Het is een gezellige avond met de nodige drankjes voor alle campinggasten, die ons zo goed geholpen hebben! Voor de kinderen is er ranja; wij nemen liever een glaasje rose!
Vandaag is het alweer vrijdag; Theo en Monique verlaten de camping en onze 5 week komt ten einde. Over 15 dagen zitten Vivie en ik alweer in het vliegtuig richting de Pays Bas!
Andere belangrijke mededelingen zijn:
- Mijn levenswijziging; ik ben sinds woensdagavond 19.45 officieel vegatarier!
- Mijn eerste hardloopwedstrijd staat gepland op 30 september 2012!
- Ik ben trots op Vivie en mijzelf, die het al zo lang, zo goed met elkaar uithouden!
- Ik ben dolgelukkig dat ik zolang in Frankrijk mag zijn, bij zulke lieve mensen en het zo leuk mag hebben
- Ik heb heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel zin om weer naar Nederland te komen!
Tot snel,
Au Revoir,
Liefs,
Amour
En un dikke kus!
-
04 Augustus 2012 - 10:26
Joke:
Hey Caro,
Jeetje zeg wat heftig. Fijn dat het met Mart beter gaat. Doe je Kristel, Mart en Jeanne de groetjes van mij. wens Mart beterschap.
Wat gaat de tijd snel he. over 2 weken ben je weer in Eind.
Geniet nog lekker van jullie tijd in Frankrijk.
groetjes Joke -
04 Augustus 2012 - 20:24
Rianne:
Hey mop, wat een week voor jullie! Goed dat jullie het hoofd koel hebben kunnen houden. En Mart en Jeanne gesteund hebben waar nodig. Wens Mart heel veel beterschap en werk maar extra hard, zodat hij het wel rustig aan 'moet' doen!!!
Het zal voor ons een beetje gek zijn dat je er morgen niet bij bent. Ons '5 jarige huwelijksfeestje.' Tessa blijft alle gatsen die komen maar opnoemen en zegt daarbij steeds ook jou naam. Ik heb wel al 10 verteld dat je nog steeds in Frankrijk bent. Maar je hoort er nu eenmaal bij... dus blijft Tessa stug vertellen dat jij ook komt.
Maar je mist niets hoor... alleen maar vlees! Het word namelijk een BBQ-feest. Word maar gauw weer een vleeseter, dan mag je over een week of 2/3 weer eens komen eten ;) En als je serieus gaat volhouden dan mag je ook komen hoor. Dan bakken we een groente-qiushe!
XXX
ps ik ga zodadelijk de site van de meiden weer eens updaten. Dus als je een vrij moment hebt en naar je nichtjes verlangt... www.zusjesboensma.kidzsite.nl -
04 Augustus 2012 - 22:08
Margreet Zegveld:
Ha Kaatje,
Tjonge jonge ja zeg dat was me natuurlijk het weekje wel. In ieder geval is het een pluspunt dat je je hoofd koel kon houden. Dan kun je ook het meest doeltreffend handelen. Wens Mart heel veel beterschap
en Jeanne natuurlijk ook. Mams is natuurlijk super trots op haar dochter en ook op Vivie, ik geloof dat jullie echt op elkaar ingesteld zijn , gelukkig maar dat Vivie en jij elkaar allang kennen en dus ook elkaar plussen en minnen kunen accepteren. Of hebben jullie die niet ??? Ha ha ha, Ik wens jullie nog enkele leuke weken toe totdat jullie de trugreis weer aanvaarden. LOVE YOU en de voor eenieder lieflijke groeten van je moeder. Dikke zoen.
P.S. Ik heb die leuke bikini ook in jou maat kunnen kopen.
-
07 Augustus 2012 - 19:27
Margreet Zegveld:
Hoi Kaatje , bij deze stuur ik je even het bericht dat ik weer opgeknapt ben.
Ik heb mijn lievelings cd gedraaid , wel 3x en het bijeffect was dat ik me weer fit en monter voelde
Gelukkig.... Pietsie jammer dat ik dit idee niet een dag eerder kreeg, maar oke ik zal niet zeuren.
Ik verwacht van jouw nog een E-mailtje over je wedervaren vandaag !!!!!!
Ik wens je veel liefs en geluk en geef je in gedachten een dikke kus.
Lieve groetjes aan elkieder en tuurlijk speciaal aan jou. XXXXXXXXX mamz -
08 Augustus 2012 - 19:36
Tante Annie:
Hallo Caro, he he jullie beleven van alles daar in sur de la France, leuke en minder leuke dingen.
Heb je niet zo als beloofd, op de voet gevolgd, maar hier dan toch nog een krabbeltje.
We zijn in de tuin aan het werk, en weet niet of je het al gehoord hebt, maar jullie krijgen binnenkort een nieuwe buurman op de kruisstraat.Dus hier gebeurd ook van alles. Sander en Wendy hebben een huis gekocht met een boompje en in de toekomst misschien ook nog een beestje. Maar dat zit nog, aangezien Wendy bang is voor honden. Hoe is het weer bij jullie? Al een beetje bruin? Hier wil het niet zo lukken, paar dagen zon gehad en dan weer winderig en regen. kwakkelen dus. Nou geniet nog maar van de dagen die je nog hebt, want ze zijn zo voorbij. groetjes van ome Rob en mij.
au revoir tante Annie -
14 Augustus 2012 - 22:05
Margreet Zegveld:
Haay Keet Peet,
Hier een van mijn laatste berichten aan jou tijdens je Frans avontuur, de tijd daar is bijna om, Nederland lonkt weer . Je school en alle andere bezigheden wachten je weer op. Ik vind wel dat je niet zoveel verslagen hebt geschreven als in Indonesie, komt dit door de drukte of is er niet zoveel te beleven ?? Ik zie uit naar je terugkomst, heb vandaag je beddegoed uitgewassen { kussen en dekbed } dan is alles weer lekker fris als je er weer bent. Je kamer is weer gepoetst en gezogen. Dus ook hier zijn we weer bezig met alle voorbereidingen. Nog even kijken naar je foto's op deze pagina en nog lieve groeten van je mamz XXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
